ASTEYA - Niet stelen

Trachten niet hebzuchtig te zijn, rechtvaardigheid, eerlijkheid en beheersing van eigen verlangens.
 

In 'Asteya' staat de 'A' voor 'niet' en 'steya' voor 'stelen'. Asteya is een religieuze of spirituele houding, om diefstal en begeerte teniet te doen. In deze filosofie gaat het bij het niet stelen om zowel in gedachte, woorden en daden.
 

Yoga beoefenen zit tussen de materiële en de spirituele wereld in. Daarom gaat het bij de studie van Asteya om zowel materiële als geestelijke zaken. Vooral aan de geestelijke zijde zitten de ijlere valkuilen. Ideeën overnemen van anderen is een vorm van stelen. Elke vorm van stelen zal gevolgen hebben, vanuit de geestelijke wereld is er een weerspiegeling die zich dan uiteindelijk weer in de stoffelijke wereld zal manifesteren. 
 

De kunst van het spel is niet te nemen wat niet gegeven is. Dat wat je niet echt toebehoort mag je niet nemen of toe-eigenen. Het betekent dat je zodanig probeert te handelen, dat je ook anderen niets te kort doet. Anderen hun mogelijkheden ontnemen is een vorm van geweld (Ahimsa).
 

Stelen komt altijd voort uit de verlangens van onze lagere vermogens, het bezitten van lagere kennis en materiële zaken. Het toe-eigenen en vergaren ten behoeve van zelfverheerlijking. Stelen komt direct voort uit hebzucht en is dus iets vanuit onze lagere verlangens. Stelen vertroebelt ons gehele wezen en op deze manier kunnen we ons niet meer op ons werkelijke doel concentreren en herkennen van één-wording en het verwezenlijken van ons ware Zelf.
 

Stelen blijft dus niet beperkt tot materiële zaken en/of het misbruik daarvan. Het gaat ook om verworven kennis. Aanvoelen in welke lijn de schepper de creatie heeft neergezet en daar de handeling in voortzetten. De wens is te trachten zo min mogelijk dingen toe te eigenen waarvan wij uit de gevoelswaarde weten  dat er toestemming van de schepper voor dient te zijn. 
 

We kunnen ook in vele vormen van onszelf stelen. Geven we teveel energie weg aan onjuiste handelingen? Gebruiken we onze krachten wel goed? Gebruiken we teveel woorden of stellen we teveel vragen? Vragen we voor onze diensten wel een eerlijke prijs voor de gegeven kwaliteit?
 

De vedische geschriften (natuurwetten) melden ons dat als er iets van je wordt gestolen, het individu eerst zelf iets gestolen heeft, in dezelfde strekking. Dit dient men door te trekken in de lijn van reïncarnatie en/of het karma van voorouders. 
 
Patjanali zegt: Wanneer iemand standvastig wordt in het onthouden van diefstal, valt alle rijkdom ten deel. Anders kom je op een golflengte die niet bij jou hoort.
(Sutra 11, 37). 
 

Als een yogi stevig gegrondvest is in eerlijkheid, komen allerlei kostbare schatten omhoog voor de yogi.
 

Geven en nemen, nemen en geven, oorzaak en gevolg.
Er gebeurt niets voor niets volgens de universele wetten, er speelt altijd de wet van oorzaak en gevolg. Enkel de kosmische werelden blijven geven waarom je waarachtig hebt gevraagd en je zult er uiteindelijk zelf de vruchten van blijven plukken. Wie een valkuil graaft voor een ander, valt er zelf in. En als je in de put bent gevallen, zal je er ook zelf weer uit dienen te komen. Daar kan een ander je eigenlijk niet bij helpen, het gaat om jouw ontwikkeling en het beseffen, realiseren van hoe de natuurwetten werken.
 

Pas op als je aan iemand vraagt om te helpen, realiseer je dat er aan de gevraagde dienst een wederdienst vastzit. Dit is de wet van eerlijkheid. Eerlijk delen. De wederdienst dient met gelijke munt terug betaalt te worden. Of deze nu op persoonlijk gebied, zakelijk gebied of vanuit de overheid komt, het is in een wet vastgelegd. Het maakt feitelijk niet uit, je dient je aan de natuurwetten te houden. Je verstand gebruiken en de rode draad blijven zien. God is de wet en de wet is God. Anders gezegd: God is chaos en chaos is God. 
 

Probeer zoveel mogelijk in zachtheid je verantwoording te nemen. Als je iets vraagt zal je de gelijkwaardige energie dienen terug te geven.
Niets meer en niets minder.
 

Wat is je tax (belasting) of je omgeving (milieu)?
 

Kun je vaak niet beter meteen je eigen boontjes proberen te doppen? Meestal hou je het dan zuiverder en is het een bijdrage aan je ontwikkeling en zal dan innerlijke rijkdom tot stand brengen.
 

Stelen in gedachte
o    De eer opeisen voor dingen die je eigenlijk zelf niet hebt gedaan. 
o    Verheerlijking in jezelf ervaren van feitelijk gestolen woorden en daden.
o    In vergaderingen kennis achterhouden ten behoeve van eigen verrijking, is ook een vorm van diefstal. 
o    Het ontwijken van woorden bij vraagstellingen die voortkomen uit angsten, kan ook stelen zijn. Je ontneemt iemand zijn recht om zijn ontwikkeling te onderzoeken en te ontplooien.
o    Vormen van bevrediging in gedachte, van het projecteren van personen die het niet wenselijk vinden dat jij je verheerlijkt op hun energie. Dit stoort de energieën van alle betrokken. Denk niet dat dit door de natuurwetten onopgemerkt blijft.
 

Ook melden de vedische geschriften wanneer iemand zich eenzaam voelt, zelf eerst gestolen heeft. De weg terug herkennen dat alles EENZAAM is, alles vertegenwoordigt de eenheid. Bij deze ervaring bestaat de waarneming van alleen zijn niet meer. Dan is alles één.   
 

Stelen in daden 
o    Toe-eigenen van iemands goederen zonder toestemming of ervoor te betalen.
o    In iemands zaken snuffelen zonder dat hij/zij dat weet of toestemming daarvoor heeft gegeven.
o    Beslag leggen op iemands tijd of diensten zonder dat het rechtmatig is.
o    Producten (bijvoorbeeld kleding) uitproberen terwijl je toch weet dat je het niet gaat aanschaffen. 
o    Kopiëren van teksten, plaatjes, muziek, films en/of woorden waarvoor geen rechten zijn ontleent. Dit vraagt om hoog gevoeligheid en om dichtbij de waarneming van eerlijkheid te staan. Natuurlijk mogen er bijvoorbeeld woorden gereproduceerd worden als het in dienst staat waarachtige oprechtheid voor een groter iets te dienen. Maar niet om er zelf beter van te worden of lager genot.
o    Spieken of stiekem luisteren en kijken naar energieën als dat in welke vorm dan ook een verstoring oplevert.
o    Een te hoge prijs vragen voor een dienst of een product, niet meegaan in een zogenaamde waanvoorstelling van vraag en aanbod. Het gaat erom dat jij het van binnenuit oprecht waard vindt. 
o    Iets niet geven aan iemand die het harder nodig heeft dan jij. Hierin alert zijn en goed aanvoelen wat voor dat moment het juiste is. 

Mahatma Ghandi zei: “De wereld heeft ruimte om genoeg te geven voor een ieders zijn behoefte, maar niet genoeg voor een ieders zijn begeerte”.  

Elk broodje wat jij eet, kan een ander niet eten. Wanneer je die lieve mevrouw aan de deur iets geeft voor haar collectebus, uit welke intentie doet zij dat dan? En wat is de waarachtige doelstelling van die stichting? Jij, als persoon kan niet alles geven waar behoefte aan is. Als je aan die stichting geeft, doe je dan bijvoorbeeld niet te kort aan dat kindje dat ergens op de wereld verhongert?  Een ander voorbeeld; meer ruimte in beslag nemen als dat nodig is, bijvoorbeeld je auto dubbel parkeren, fiets gemakzuchtig neerzetten, beste plekje inpikken, enzovoort.

Eerlijkheid in de handeling

Asteya staat natuurlijk direct in verband met Ahimsa en Satya. Wanneer we vanuit liefde de gehele schepping aanschouwen is er het besef dat we echt alles wat we nodig hebben direct aanwezig is. En niets nodig hebben wat andermans bezittingen zijn! Niet het recht toe-eigenen waar de belasting hoger is dan dat wat het oplevert. 
 

Waarachtig geven en ontvangen.

Als je iets waarachtig geeft, is het belangeloos. Dan gaat het niet om dat wat ermee gedaan wordt of wat het resultaat daarvan zal zijn. Je geeft iets uit oprechtheid, vanuit je hart. Wat er daarna mee gedaan wordt is niet van belang, dan is het niet meer van jou. Als je ervaart dat het je wel iets doet, heb je niet echt gegeven. Dan ging het toch weer zo, dat eigenlijk volgens jouw wetten moet gaan. Doe de dingen niet omdat het zo hoort of moet, maar vanuit je hart.
 

Met ontvangen is net zo, kan en durf je echt wel iets te ontvangen, wat waarachtig waardevol is?
Hoe ga je daar dan mee om? Hoe dankbaar ben en blijf je, met alles wat je in het leven gegeven is? Kan je het waardevolle en de waarde aanvaarden wat je toekomt en het echt tot je laten komen. Hoe meer we willen pakken en nemen, des temeer er een tekort in jezelf ontstaat, op alle niveaus. Uiterlijke verschijningen zijn korte bevredigingen, deze zullen nooit waarachtige bevrediging en rust geven. 
 

Materie en de buitenwereld zijn feitelijk dode dingen. Het echte leven gaat om innerlijke rijkdom.
 

Wie zijn vertrouwen kan richten op het onbekende, 
zal alle rijkdom, harmonie en vrede ontvangen.